Rozwój technologii komunikacyjno-cyfrowych ułatwił korzystanie z części usług (dóbr, zasobów), ale jednocześnie pojawiła się grupa osób trwale zmarginalizowanych ze względu na brak kompetencji w tym zakresie. Sam dostęp do części zasobów ma charakter wyłącznie wirtualny. Postępująca wirtualizacja rzeczywistości to jedna z przyczyn wykluczenia społecznego, rozumianego jako brak uczestnictwa we wspólnocie. Jest on widoczny od lat. Chociaż mieszkańcy wsi stanowią niemalże połowę polskiego społeczeństwa, to na wsiach działa zaledwie co czwarta organizacja sektora społecznego. I chociaż pozwoliło to zaspokoić w pewnym stopniu potrzeby niektórych grup społecznych, to jednocześnie trwale pozbawiło kontaktów międzyludzkich zarówno tych, którzy od lat mieszkają na wsiach oddalonych od dużych miast, jak i tych, którzy świadomie opuścili tereny zurbanizowane, by uciec od pogoni za codziennością. Te utrudnienia są konsekwencją kilku nawarstwiających się problemów, w tym ograniczonych środków pieniężnych zarówno samorządów, jak i samych mieszkańców. Są one także efektem pogarszającej się od lat sieci komunikacyjnej i mniejszej dostępności przestrzennej. Tym samym, by skutecznie zapobiegać wykluczeniu, należy działać na szczeblu jednostkowym, lokalnym i państwowym…